همیشه خاکی صحن غریب‌ها بد نیست            بقـیع، پنجـره دارد اگرچه مشهد نیست

چه دست‌ها که رسیده‌ست تا بقیع از دور            که قد کشیدن زائر به قامت و قد نیست

نه صحن مانده، نه ایوان، نه آینه، نه رواق            اگرچه خـاک، دلیل نبـود مـرقـد نیست

همیشه حـسّ زیـارت حـرم نمی‌خـواهد            که گاه عرض ارادت به رفت و آمد نیست

بـرای بـودن در زیــر آفـتــاب ایـنـجــا            میان مانـدن و رفـتن کسی مردد نیست

»دعای سوته‌دلان مستجاب، خواهد شد«            در این حرم که اجابت به طاق و گنبد نیست

بقیع، خاکی عشق است پس بگو شاعر            اگر به شوق ضریح آمده، نیاید، نیست